بررسی بافت شناختی تأثیر neo-oss در بازسازی ضایعات ایجاد شده در جمجمه خرگوش و مقایسه آن با bio-oss

زمینه و هدف: امروزه بیومتریال های مخلتفی برای بازسازی ضایعات داخل استخوانی ارائه شده اند و در این میان bio-oss یکی از قابل قبولترین مواد می باشد؛ ممکن است neo-oss اولین و تنها ماده رژنراتیو ساخت ایران باشد که البته مطالعات اندکی در مورد آن انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بافت شناختی neo-oss در مقایسه با bio-oss در ضایعات جمجمه خرگوش انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع مداخله ای in vivo بود. پس از کنار زدن فلپ موکوپریوستئال 18 ضایعه استاندارد (3×6 میلیمتر) در ناحیه استخوان فرونتال و پاریتال توسط فرز روند در جمجمه 6 خرگوش نیوزلندی ایجاد شد. ضایعات در هر خرگوش به صورت تصادفی توسط یکی از روشهای زیر درمان شد:1- بدون پیوند (کنترل) 2- پیوند bio-oss3- پیوند neo-oss. پس از 4 هفته، حیوانات کشته شده و مقاطع آماده شده تحت بررسی بافت شناختی قرار گرفتند. شاخصها شامل آماس، نوع استخوان، ضخامت ترابکولاسیون و واکنش جسم خارجی بودند. داده ها با استفاده از آزمون friedman مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد که bio-oss در بازسازی استخوان مؤثر بود ولی آماس و واکنش جسم خارجی در گروه neo-oss به صورت معنی داری بیشتر از گروه bio-oss بود (به ترتیب 026/0=p و 002/0=p)؛ همچنین ضخامت ترابکول ها در neo-oss (نازک 7/66%) اختلاف معنی داری باbio-oss (ضخیم 100%) و گروه کنترل (ضخیم 50% نازک 50%) داشت (006/0p=). در گروه neo-oss بافت گرانولوماتوز حاوی سلولهای ژانت مشاهده شد و سرعت تحلیل نیز در 4 هفته بالا بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، ظرفیت ترمیم neo-oss در مقایسه باbio-oss جهت بازسازی استخوان قابل قبول نیست.